بلال موقع نماز صبح اذان گفت ولى حضرت(صلى الله عليه وآله) از شدت بيمارى مطلع نشد عايشه گفت: بگوئيد ابوبكر به نماز برود. حفصه گفت: به عمر بگوئيد به نماز رود. حضرت چون سخن آنان را شنيد غمگين شد و با حال نا مساعدى كه داشت برخاست و دست بر دوش على(عليه السلام) و فضل بن عباس نهاد، با نهايت ضعف و ناتوانى پاهاى خود را مى كشيد تا به مسجد رسيد، ديد ابوبكر در محراب ايستاده و نماز مى خواند، حضرت(صلى الله عليه وآله) با دست مبارك اشاره كرد عقب بايست و خود داخل محراب شد و نماز را از سر گرفت پس از اتمام نماز به منزل تشريف آورد و مدهوش شد مسلمانان گريستند حضرت(صلى الله عليه وآله) چشمان مبارك را باز كرد و فرمود: كاغذ و دواتى بياوريد تا براى شما نامه اى بنويسم تا بعد از من گمراه نشويد، يكى از اصحاب خواست تا كاغذ و دوات بياورد دوّمى گفت: برگرد كه اين مرد هذيان مى گويد و كتاب خدا ما را كفايت مى كند.(1)
پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) در تاريخ 28 صفر سال 10هجرى در مدينه منوره چشم از جهان فرو بستند و به لقاء اللهپيوستند، و اين در حالى بود كه سر در سينه برادر خويش علىبن ابى طالب (عليه السلام) داشتند: (ولقد قبض رسولالله...): و رسول خدا در حالى قبض روح شد كه سر بر سينه مننهاده بود و جانش در ميان دستانم گرفته شد و من دستم را برچهره ايشان كشيدم و من متولى غسل آن حضرت شدم و ملائكه مراكمك می كردند و در و ديوار خانهاش من از صداى آهسته آنانكه بر او نماز می خواندند و گروهى بالاى می رفتند و گوش مناز صداى آهسته آنان كه بر او نماز می خواندند خالى نمی شد تاآنكه او را در ضريحش به خاک سپرديم... (نهج البلاغه، فيضالاسلام: خطبه 88(.
و در غم رحلت پيامبر (صلى الله عليه وآله) در حالى كه حضرترا غسل می داد و كفن می كرد، چنين فرمود: (بأبى أنت و أمى يارسول الله لقد انقطع بموتك...): پدر و مادرم فداى تو اىرسول خدا! همانا با مرگ تو از نعمتى محروم شديم كه با مرگديگران از آن محروم نمی شديم و آن، نعمت نبوت و اخبارآسمانى بود. مصيبت تو آنقدر بزرگ است كه ما را به خاطرتمام مصيبتهاى ديگر تسليت می دهد و از اين جهت، تو منحصر بهفرد هستى و همه مردم در سوگ تو ماتمزده هستند و از اين جهتعموميت دارى و اگر نبود كه تو ما را به صبر امر فرمودى واز جزع و ناله نهى نمودى، سرچشمههاى اشك را خشك می كرديم ودرد و غم ما همواره باقى می بود و اندوه ما زدوده نمی شد واينها نيز براى تو اندك است، ولى مرگ را نمی توان برطرفكرد، پدر و مادرم فداى تو باد! ما را نزد پروردگارت ياد كنو در خاطر خود نگهدار!) (نهج البلاغه، فيض الاسلام، خطبه 226).
رسول خدا (صلى الله عليه وآله) لحظاتى پيش از رحلت فرمود: (براى من كاغذ و دواتى بياوريد تا مكتوبى بنويسم كه پس ازمن گمراه نشويد!) در اين لحظه، عمر بن الخطاب گفت: (اينمرد هذيان می گويد و بيمارى بر او غلبه كرده است! ما راكتاب خدا بست است! و شعار (حسبنا كتاب الله) كه نقض كنندهفرمايش نبى اكرم (صلى الله عليه وآله) إنى تارك فيكمالثقلين.. از همان مجلس ريشه گرفت.
پس از آن، در حالى كه على (عليه السلام) هنوز در حال غسل وتدفين پيامبر بود، گروهى در محلى به نام (سقيفه) جمع شدندو در امر خلافت نزاع آغاز كردند و سرانجام ابوبكر را بهعنوان خليفه برگزيده، با او بيعت كردند و اين، آغاز مسيرىبود كه به نوبه خود نتايجى به همراه داشت.
رحلت پیامبرمصیبت بزرگى براى اسلام و مسلمانان به شمار مىرفتكه تا آن روزگار نظیرى براى آناتفاق نیفتاده بود. . حضرت علىعلیه السلام به انجام غسل و كفن پیامبر مشغول شد و همراه با دیگر مسلمانان بر پیكرپاك آنحضرت نماز گزارد و آنگاه وى را درخانهاش، آرامگاه كنونى آنحضرت به خاكسپرد. بهترین درودها و سلامها بر تو اى رسول خدا و برخاندان پاك و پاكیزهات باد
قرآن